ดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางดวงใจ
เกิดภัยใหญ่เสียหายไม่คืนหวน
กลืนกินสุขทุกข์เข้าแทรก กลิ่นอบอวน
ใจเจียนจวนจะดับลงกับตา
เมฆฝนผ่านนานนับวันฉันยังแผ่ว
หมดสิ้นแล้วสิ่งที่สร้างล้วนเลือนหาย
แทบแดดิ้นกลิ่นคราบความวอดวาย
ถึงรอดได้ก็สิ้นเนื้อประดาตัว
กำลังใจมากมายส่งมาหา
ยามอ่อนล้าพอมีแรงหายใจไหว
แต่ให้สู้คงต้องคิดกันต่อไป
ว่าจะถอยหรือเริ่มใหม่อย่างไรดี
กำลังใจมากมายส่งมาหา
ยามอ่อนล้าพอมีแรงหายใจไหว
แต่ให้สู้คงต้องคิดกันต่อไป
ว่าจะถอยหรือเริ่มใหม่อย่างไรดี
กำลังใจมากมายส่งมาหา
ยามอ่อนล้าพอมีแรงหายใจไหว
แต่ให้สู้คงต้องคิดกันต่อไป
ว่าจะถอยหรือเริ่มใหม่อย่างไรดี
แต่ให้สู้คงต้องคิดกันต่อไป
ว่าจะถอยหรือเริ่มใหม่อย่างไรดี